Internet

busca da información: 
internet / intranet

(Resumo da unidade formativa UF0319 - CODIX )

Internet

Internet é unha rede de redes interconectadas entre si de carácter global. Internet é un conxunto de dispositivos interconectados entre si.
É unha rede informática de ámbito planetario, formada con computadores dispostos en subredes e que posibilita o intercambio de información. (cando falamos de Internet estámonos a referir a unha rede concreta)
Non debemos confundir a Web (o servizo de navegación) con Internet (a rede de comunicacións).

Outro exemplo de rede puido ser FidoNet, baseada en taboleiros de boletíns BBS (Bulletin Board System).

Isto quere dicir que Internet é un conxunto de dispositivos conectados para a comunicación entre si mediante unha linguaxe propia. Os dispositivos poden ser de todo tipo, pero os máis habituais son os computadores, móbiles, reprodutores de son ou as cámaras. A conexión pode ser cableada ou pode ser por satélite, telefonía móbil ou Wi-Fi. 


A World Wide Web (WWW) ou Web é o servizo que, funcionando sobre a rede Internet, permite a navegación por páxinas. A chegada do mundo comercial á Web a principios do século XXI supuxo apopularización total de Internet e que a conexión a esta rede chegase aos fogares e non só aos espazos empresariais e universitarios.

Internet achéganos a posibilidade de interconectar varios equipos informáticos se pensamos nun fluxo de traballo interno e o que podemos ofrecer a clientes e provedores dun xeito máis externo.
Así por exemplo permítenos a comunicación entre delegacións distribuídas mediante o uso do correo electrónico, o intercambio de documentación ou a comunicación audiovisual entre varias persoas son ferramentas habituais no traballo.

Poder acceder á documentación desde calquera outro ordenador distinto do noso, establecer unha presentación a distancia con outras persoas ou incluso formalizar transaccións comerciais son algunhas das vantaxes que nos ofrece Internet.

Pero Internet é ademais unha ferramenta comercial na que poder describir, promocionar e vender produtos e servizos a clientes reais e potenciais mediante servizos na Web. E tamén manter as relacións con provedores, abaratando custos e flexibilizando tempos e espazos.

Nace a mediados dos anos sesenta dentro do departamento de defensa estadounidense, baixo o nome de ARPANET, coa intención de poder interconectar computadores entre si de xeito que a falta dun deles non impedise a comunicación entre os restantes. Este concepto desenvolveuse na interconexión de varias universidades dos EEUU medrando a súa estrutura e desenvolvendo novas capacidades dentro do espazo académico.

A estrutura confórmana multitude de computadores e outros dispositivos conectados entre si formando subredes que á súa vez se conectan con outras subredes ao redor do mundo. Para iso, faise uso dun protocolo de comunicacións estandarizado chamado TCP/IP. Este protocolo establece
como se nomean os equipos conectados á rede e como se trasladan as mensaxes de comunicación de forma estable e rápida.

Internet escindiuse da orixinaria ARPANET nos anos oitenta e popularizouse notablemente a mediados e finais dos 90, despois de que Tim Berners-Lee desenvolvera o que hoxe coñecemos como World Wide Web ou WWW para o CERN (European Council for Nuclear Research) (organización Europea para investigación nuclear) en Suíza e a rede tomase intereses máis comerciais. A comezos do século XXI o coñecido boom das punto-com supuxo un achegamento moi importante da web e internet á cidadanía.

Internet é só un dos servizos que funciona sobre esa rede. Outros serían o correo electrónico ou o intercambio de ficheiros.

Rede informática: interconexión de dispositivos, coa intención de poder intercambiar información. A rede Internet é un exemplo de rede de computadoras interconectadas. Tamén a telefonía fixa está estruturada en forma de rede.

Topoloxía: a topoloxía dunha rede é a disposición física na que se conectan os elementos dunha rede de computadores. Existen diversos tipos de interconexión: en forma de estrela (cada equipo se conecta individualmente a unha máquina central), en forma de anel (cada equipo se conecta ao seguinte até pechar un círculo) ou en forma de bus (cada equipo se conecta a unha liña común).

Protocolo: é a linguaxe que se utiliza nunha rede de computadoras para comunicarse entre elas. A información que se distribúe nunha rede de computadoras como Internet estrutúrase no que se coñece como datagramas ou paquetes de datos.
Existen unha serie de capas independentes pero relacionadas entre si para establecer esa comunicación informática. TCP/IP é o protocolo de comunicacións utilizado na rede Internet e na maior parte das redes locais habituais en domicilios e empresas.

Dispositivos de rede: routers, switches ou hubs( os concentradores xa non son recomendados usalos) son dispositivos de rede aos que os computadores se conectan e que xestionan o paso da información entre eles distribuíndo os datos correctamente.
Cables de rede e conectores son algúns dos dispositivos físicos máis habituais á hora de conectar equipos informáticos entre si. Os módems son dispositivos que converten os sinais analóxicoss(como os usados pola telefonía tradicional) en sinais dixitais (comprensibles polas computadoras) e viceversa.

Unha rede de computadores conectados entre si denomínase LAN (Local Area Network) (Rede de área local) e acostuma ser unha rede dentro dun mesmo edificio ou con menos de 200 metros entre cada un dos seus elementos. Son habituais en contornos ofimáticos de traballo como empresas, centros de ensino, edificios públicos. Estas redes están típicamente destinadas ao intercambio de datos entre os equipamentos informáticos e a compartición de recursos como impresoras, escáneres etc.

Unha rede WAN (Wide Area Network) son redes máis extensas que poden ocupar países ou grandes rexións. Precisan de dispositivos de rede máis avanzados que permitan enviar datos correctamente xa que pode haber milleiros de equipos conectados a esa rede e precísanse, por tanto, mellores conexións que chegan a atravesar océanos.


Protocolo TCP/IP

A linguaxe de comunicación é o que se coñece como protocolo TCP/IP e é o que se mantén común en Internet.
TCP/IP é o nome que reciben os protocolos conxuntos de transporte e rede que establecen que os paquetes de datos chegan correctamente entre un emisor e o seu destinatario.

O protocolo de comunicación TCP/IP está baseado nun modelo teórico de comunicación de 7 capas chamado OSI (Open System Interconnection), que realmente non se chegou a empregar en Internet quedando así reducido s ás 4 capas que conforman TCP/IP.

En cada nivel pódense crear modelos novos de traballo, sempre que se manteñan as conexións cara a arriba e cara a abaixo.

O modelo TCP/IP é un conxunto de protocolos das capas: física, rede, transporte e aplicación. E toma o seu nome dos protocolos máis importantes TCP (transporte) e IP (rede).
TCP/IP é o nome que reciben os protocolos conxuntos de transporte e rede que establecen que os paquetes de datos chegan correctamente entre un emisor e o seu destinatario.

 Aínda que se crearon numerosos protocolos a partir deste modelo, a eficiencia de TCP/IP e o seu carácter non pechado (o ministerio de defensa estadounidense que o creou permitiu usalo a calquera empresa) fixeron que finalmente se fixese o máis coñecido e usado.

TCP/IP, na súa versión 4 só admite 4.294.967.296 enderezos ou dispositivos conectados entre si o cal é insuficiente para o gran crecemento das redes nos últimos anos.
versión 6 xa posibilita 340.282.366.920.938.463.463.374.607.431.768.211.456 enderezos o cal equivale a 6,7 × 1017 enderezos por cada milímetro cadrado da superficie da terra.


.- capa física: establece o tipo de compoñentes precisos para as comunicacións (tipo de cableado, de conexións, de tarxetas de rede etc.). É dicir, o hardware preciso para establecer unha comunicación informática.

.- capa de rede, que establece entre outras cousas os enderezos de orixe e destino de comunicacións (os chamados enderezos IP). Isto permite definir emisor e receptor da comunicación.

.- capa de transporte que asegura que os datos enviados son correctos e corresponden á información que tratamos de transmitir (en caso de perdas, duplicidades, erros...). Así aseguramos a fiabilidade da comunicación corrixindo erros, estabilizando a transmisión de datos, etc.

.- capa de aplicación que engloba os servizos de Internet como poden ser a WWW, o correo electrónico, o P2P. É dicir, as aplicacións en si, que utilizamos nós e que fan uso da rede para funcionar.

Mantendo esta estrutura podemos crear calquera programa na capa de aplicación, que mentres se comunique ben coa de transporte, funcionará a comunicación perfectamente. Igualmente podemos cambiar o tipo de cableado dunha rede por calquera outra cousa (fibra óptica, satélite, etc.) que mentres conecte ben coa capa de rede, o sistema manterase en perfecto estado.

É importante saber como funcionan os protocolos de comunicación xa que nos permiten analizar os posibles erros (nos dispositivos, na configuración, na liña ou na aplicación).


Direccionamento

Na rede para identificar cada dispositivo conectado a Internet este ten asignado o que se chama un
enderezo IP do tipo a.b.c.d onde a, b, c e d son números comprendidos entre 0 e 255.

Cando dous dispositivos queren comunicarse entre eles deben coñecer mutuamente eses enderezos. Existen dispositivos especiais entre eles, chamados routers, que o que fan é dirixir correctamente a información xa que rexistran e saben onde se atopan os elementos con eses enderezos.
Un dos problemas deste sistema á hora de identificar os equipos é o xeito de lembrar eses números. Para iso establecéronse os nomes de dominios que é un xeito de identificar palabras con números.

Organización internacional: .int, 
Institución educativa: .edu, 
Organización comercial: .com, 
Organización da rede: .net, 
Institución gubernamental: .gov, 
Organización militar: .mil

Por exemplo, cando visitamos unha páxina web desde o noso ordenador como pode ser xunta.gal realmente o que estamos é conectándonos cunha máquina que ten o enderezo 85.91.... É semellante á equivalencia que hai entre nomes de persoas e números de teléfono.

Para xestionar este tipo de equivalencias entre nomes de dominio e enderezos IP creáronse servizos especiais que son os chamados Servidores de nomes de dominio ou DNS. O que fan estes servidores é ter unha lista de enderezos do tipo www.paxinaweb.com e o seu correspondente enderezo IP  facendo que conectarse a equipos en Internet sexa moito máis sinxelo e cómodo.

Non son suficientes os enderezos existentes para conectar todos os dispositivos en Internet.
Para resolver un problema de limitación de enderezos IP, existen unha serie de enderezos reservados para configurar pequenas subredes locais, de forma que un router é o que está conectado directamente a Internet cun único enderezo IP público e os dispositivos que están conectados a el na subrede reciben os datos que precisan desde fóra cos seus propios IPs aínda que se repitan estes enderezos noutras subredes externas.

É dicir os routers fan de mensaxeiros intermedios entregando as comunicacións diferenciando cada un dos equipos que ten conectados.

os números dos enderezos IP son unha representación decimal do equivalente binario de 8 cifras, é dicir, números binarios comprendidos entre 00000000 e 11111111. No campo informático enténdese como 32 bits ou 4 bytes.

Por exemplo:     100011102 = (27 + 20 + 20+ 20+ 23+ 22+ 21+ 20)10 =  128 + 8 + 4 + 2  = 14210

Como consecuencia disto os enderezos IP teñen un límite teórico imposto polos números binarios de xeito que só podería haber 232 dispositivos conectados a Internet ao mesmo tempo (uns 4000 millóns xa que algúns enderezos están reservados).

.- Na URL http://cemit.xunta.gal/documentos/listaxe.pdf cemit é un subdominio de xunta.gal


.- No enderezo https://cemit.xunta.gal/cursosportada/ListadoCursos identifica cada parte da URL

Subdominio: xunta

Ruta de acceso: /cursosportada/ListadoCursos, 

Dominio: .gal

Subsubdominio: cemit

Método de acceso: https:// 

Acceso a internet

Para conectar un equipo á rede Internet existen os ISP (Internet service provider) ou empresas provedoras de servizos de internet. Estas empresas, tradicionalmente as mesmas que as compañías de teléfono, son as que nos proporcionan a conexión á rede mediante un aparato de conexión que se instala nos nosos domicilios.
O aparato acostuma ser un router ou un módem ao que nos conectamos de forma inarámica ou cableada cos dispositivos do noso fogar.

Aínda que os ISP proporcionan toda a información necesaria para manter unha correcta conexión a Internet, debemos ter en conta varias cuestións:

• Que tipo de conexión podemos ter no noso fogar (ADSL(Asymmetric Digital Subscriber Line), Fibra óptica, Satélite)
• Que dispositivo nos vai proporcionar a conexión (un router ou módem por cabo de rede, por wi-fi, por USB, etc.)
• Que parámetros de conexión necesitamos no noso equipo informático (datos de conexión, contrasinais, etc.)

Como facer un diagnóstico rápido da nosa conexión

No caso de redes cableadas os cables deben estar en bo estado e perfectamente conectados ás tomas correspondentes. No conector da tarxeta de rede deben acenderse dúas luces unha verde fixa (que sinala conexión) e outra intermitente verde ou laranxa (que sinala tráfico de datos). De non ser así, probaremos con outro cable ou outra tarxeta de rede se é posible.

No caso de redes sen fíos non deberían existir moitos obxectos físicos entre o punto de acceso e a nosa antena. Minimizar o número de paredes e evitar proximidades doutros elementos electromagnéticos son as primeiras opcións a ter en conta.

Se o cableado parece correcto comprobaremos que o noso equipo está perfectamente configurado na rede. Para iso podemos revisar os parámetros de conexión na configuración de rede.

Se o problema é de acceso a recursos (cartafoles, impresoras, internet...) debemos comprobar que eses recursos están activos e funcionan correctamente con outros equipos da rede se é posible para descatar un fallo xeral.

Finalmente se o problema é cunha páxina web en particular é probable que sexa un erro puntual na propia web ou co noso navegador.
Un bo consello é limpar as cookies do navegador en caso de problemas de acceso a servizos web que gardan información nosa. Debemos ter en conta tamén que en contornos empresariais existe a posibilidade de que haxa un servizo de protección, control e restrición que impida certas conexións.


Proveedores e tipos

O máis habitual é o uso dunha liña telefónica convencional para proporcionar sobre ela un servizo de ADSL.
Cunha conexión ADSL de 10 e 20 Mpbs para a baixada de datos e de 1 Mbps para a subida sería máis que suficiente para un uso doméstico ou de pequena empresa. Na realidade estas velocidades son máximos teóricos difíciles de alcanzar na súa totalidade. Sinalar que aínda que comparte a liña telefónica non impide as comunicacións de voz podendo manter ao mesmo tempo unha conversación telefónica mentres usamos Internet.

Outra das conexións típicas é mediante o uso da fibra óptica, se ben isto precisa de que se oferte ese servizo na nosa localidade. A fibra óptica ofrece velocidades máis altas, cómo 100 Mbps de baixada pero a súa característica principal é que a velocidade contratada é real e non depende de distancias, saturación de liñas, etc.

A conexión mediante a rede de telefonía móbil 3G, 4G ou HDSPA (High Speed Downlink Packet Access) é a máis habitual para dispositivos móbiles como teléfonos e tabletas.

Teremos en conta tamén 5G

A súa principal vantaxe é a independencia do espazo, sempre que teñamos cobertura da compañía. As velocidades son inferiores ás anteriores pero tendo en conta as limitacións dos dispositivos acostuman ser suficientes para un uso non intensivo. Remarcar tamén que os custos destas conexións son maiores que os do ADSL ou a fibra óptica xa que acostuman limitar o consumo total de datos.

O satélite pode ser moi útil en sitios nos que non hai acceso telefónico por cable nin móbil. A relación prezo/calidade de conexión acostuma ser máis baixa. Require ademais dunha instalación de antena parabólica.

E aínda que xa está en desuso houbo un tempo no que a conexión a Internet facíase mediante o uso dun módem analóxico que, usando tamén a liña telefónica (impedindo as comunicacións de voz), ofrecía accesos á rede a velocidades moi baixas e con numerosos cortes.


Software

para a conexión a Internet dependemos do tipo de dispositivo que nos dea o provedor de acceso.
Se a conexión se fai mediante un módem USB necesitamos que o noso dispositivo sexa detectado correctamente polo sistema operativo de forma automática ou mediante os programas que nos proporcione o ISP.

Porén, o máis habitual será unha conexión por cabo de rede ou por Wi-Fi.
Afortunadamente a maior parte dos sistemas operativos de usuario actuais incorporan o protocolo TCP/IP polo que a conexión debería limitarse a conectar o cabo no primeiro caso e conectarse á rede sen fíos no segundo.

No caso das redes sen fíos, existen varios tipos de protección da nosa conexión que difiren na dificultade de acceso por terceiras persoas, se non dispoñen dos contrasinais apropiados.

As tipo WEP (Wired Equivalent Privacy) e WPA (Wi-Fi Protected Access) son inseguras pólo que non se aconsella o seu uso.

De ser posible, se temos unha rede Wi-Fi, trataremos de establecer a protección WPA2 que ofrece suficiente robustez para un uso doméstico ou de pequena empresa.

O sistema DHCP polo cal o propio router configura o noso ordenador de forma automática. Este sistema acostuma a ser habitual nos dispositivos entregados polos provedores de servizos.

Ética

En 1986 publícase o artigo titulado Four Ethical Issues of the Information Age escrito Richard Mason. Nel sinalábanse catro cuestións principais a ter en conta:
a privacidade e intimidade, a precisión e exactitude, a propiedade intelectual, e o acceso á información.

A privacidade e a intimidade dos nosos datos é algo que debemos coidar.
Aínda que pensemos que somos anónimos na nosa conexión a Internet deixamos numerosas pegadas das nosas accións e somos responsables dos nosos actos. É importante manter certo control sobre a información que proporcionamos en Internet e asegurarnos de con quen compartimos certos datos.

A confianza na precisión da información, aínda que cuestionada debido á saturación de fontes de datos, é algo que debemos coidar. Asegurarnos de que falamos con quen queremos e que obtemos datos fiables é moi importante á hora de garantir a calidade das comunicacións.

A propiedade intelectual dos datos que xeramos sempre é nosa e, do mesmo xeito, de quen xera a información que consumimos. Debemos pensar que, con independencia de lexislacións específicas, existen convenios universais como os dereitos humanos que xa recollen cuestións a este respecto.

O acceso universal á rede é a gran eiva (deficiencia) que aínda queda por romper no que atinxe á conexión a Internet. Aínda que se están facendo grandes avances no que son as instalacións técnicas de acceso a esta rede aínda queda moito traballo na alfabetización social no uso desta ferramenta.



Seguridade

debemos distinguir entre a seguridade externa, que atinxe á protección da rede informática, e a seguridade interna, máis vinculada á defensa en aplicacións, usos de internet.

En canto á seguridade da nosa rede, dous son os dispositivos máis habituais as devasas (ou firewalls) e os proxies.

Unha devasa (firewall) é un sistema que filtra todo o tráfico dunha rede e establece regras en canto ao paso ou non de datos, isto permite evitar accesos non desexados ás nosas computadoras ou que nós poidamos acceder a outras. Funciona como unha barreira de protección e sería o equivalente a poñer portas con chave nas casas.

Un proxy tamén é unha aplicación de supervisión dos datos nunha rede, pero o seu cometido é analizar o tráfico de datos que circula e establecer un punto intermedio de control desa información. Un dos exemplos máis habituais son os proxies web que detectan a que tipo de páxinas accedemos podendo bloquear certos enderezos específicos.
Como usuario tamén podemos utilizar proxies para navegar con máis privacidade.

En canto á seguridade interna podemos falar de virus, troianos, phishing, etc.

Un virus é unha aplicación informática cuxo obxectivo é danar os nosos sistemas ben por perda de datos, inutilización do equipo, etc. Debido a que non é posible prever a creación dun novo virus é importante manter actualizado o software para que poida defenderse de posibles contaxios.

Un troiano é unha programa que abre o acceso a terceiras persoas para o control do noso equipo. Así é posible que roube información, suplante as nosas accións ou execute programas para fins ilícitos.

O phishing consiste en utilizar técnicas de enxeñería social para obter información nosa sen o noso consentimento. Un dos casos máis habituais é o dos correos electrónicos que simulan unha entidade bancaria solicitando os nosos datos de acceso.


O principal mecanismo para evitar un mal uso da rede é a educación e a formación, porén existen tamén mecanismos para gardar un maior control dos accesos a determinados contidos.

Existen navegadores web deseñados especificamente para menores que ademáis de ser máis atractivos detectan e bloquean certas páxinas ou partes de páxinas con información non apropiada. 

Alén disto, existen aplicacións específicas como poden ser as que controlan as páxinas visitadas a nivel de sistema operativo ou a nivel de navegador web. Calquera destas ferramentas require dunha revisión previa por parte de adultos que configure e adapte segundo corresponde (control parental).

Un exemplo sería Youtube Kids


Navegación

Creada por Tim Berners-Lee a principios dos anos 90 a World Wide Web ou web é un conxunto de documentos, orixinalmente en linguaxe html, espallados por máquinas ao redor do planeta e accesibles a través do que chamamos cliente ou navegador web e que se executa nun dispositivo conectado á rede internet.

A linguaxe HTML (HyperText Markup Language) é a que define como están formados eses documentos que interpretan os navegadores. Consiste en texto etiquetado que determina cada elemento e como se reproduce a súa visualización no navegador.

Este é un exemplo de código dunha páxina web moi simple:

<html>  
              <body>             
                            O contido do elemento body amosarase no seu navegador.
              </body>
</html>

As etiquetas <html> e </html> especifican onde comeza e onde remata o documento html e <body> e </body> o contido que se amosará no navegador.

Outras linguaxes e tecnoloxías utilizados na web son o flash, JavaScript, PHP, Perl
Isto permite crear contidos máis atractivos visualmente, máis dinámicos na súa xestión e máis adaptables ás necesidades das persoas usuarias.

un navegador ou cliente web é unha aplicación informática destinada a visualizar páxinas web. Mosaic foi un dos primeiros e máis famosos, seguido do Netscape Navigator.


A elección entre uns e outros vén determinada pola súa dispoñibilidade para o noso sistema operativo (Internet Explorer foi deseñado para Microsoft Windows), a adaptación aos estándares da web (Mozilla Firefox é un dos navegadores que permiten maior compatibilidade con calquera tipo de páxina web) ou a velocidade de carga das páxinas (Google Chrome presume de ser dos navegadores máis rápidos).

Algún dos conceptos que debemos coñecer son:

http: é o protocolo de navegación web utilizado sobre a rede Internet para poder visualizar as páxinas e navegar entre elas.

html: é a linguaxe utilizada nas páxinas web e que permite a visualización dos contidos e a interactividade con eles.

url: é o enderezo completo dunha páxina web, como por exemplo http://www.concellodecuntis.es.

Ligazón ouhipervínculo: é cada un dos elementos dunha páxina web que ligan con outras páxinas e nos permite navegar entre os contidos.


Navegación
Os navegadores web presentan estes  elementos:

• A barra de menús na que se organizan todas as accións da aplicación, como por exemplo gardar a páxina, imprimila ou buscar texto dentro dela,  permitíndonos acceder a todas as funcións do noso navegador web.

• A barra de navegación na que se escribe o enderezo web que queremos visitar, incluíndo botóns de navegación cara a atrás ou de recarga.

• A barra de favoritos onde se organizan algunhas das páxinas de acceso máis frecuente. Aquí podemos engadir ou quitar as nosas páxinas favoritas.

• Separadores para cada unha das páxinas web que esteamos visitando.

• O espazo máis amplo é o destinado á propia páxina web.

• Na barra de estado amósase información sobre o proceso de carga da páxina e información adicional sobre esta. Aquí aparece o estado de carga das páxinas web en formato de barra de progreso e tamén, cando situamos o punteiro do rato sobre unha ligazón, o enderezo ao que nos levará o navegador se prememos.

As máis importantes dentro do menú Ficheiro son a posibilidade de gardar a páxina localmente, para poder vela con posterioridade, ou a función de impresión para ter o seu contido en formato papel.

No menú Editar facilítasenos, entre outras cousas, poder buscar texto dentro dunha páxina web o cal resulta moi útil en páxinas con abundante contido.

O menú Ver permite modificar o comportamento do noso navegador e non só engadir e quitar elementos visibles da aplicación senón tamén aumentar o tamaño da páxina se temos dificultade á hora de ler o seu contido.

O Historial garda información das páxinas visitadas recentemente, podendo recuperar un enderezo que non lembremos se sabemos aproximadamente cando visitamos esa páxina con anterioridade.
Os navegadores web gardan un historial de todas as páxinas visitadas.
Deste xeito podemos volver atrás no historial da nosa navegación cando queiramos regresar á páxina previa que estabamos visitando ou recargala, no caso de que a conexión a Internet se interrompa ou de que a páxina que visitamos poida actualizar os seus contidos (como pode ser a portada dun xornal).

O uso do historial facilítanos a localización das páxinas que visitamos con anterioridade, pero tamén permite analizar os nosos hábitos de navegación e coñecer cales son as webs que visitamos máis a miúdo.

O xestor do historial de Firefox permítenos organizar as nosas páxinas visitadas e tamén buscar na nosa navegación se o que queremos é localizar algunha páxina xa vista con anterioridade.

En chrome accedemos ao historial pulsando as teclas "Ctrl" + H ou tecleando  chrome://history/

Se facemos usos de navegadores en equipos compartidos ou lugares públicos é recomendable borrar o historial de navegación para evitar que outras persoas coñezan cales foron as páxinas que visitamos.

Os Marcadores facilitan a organización das páxinas web que visitamos con máis frecuencia. Podemos engadir as páxinas premendo en Marcar esta páxina e organizar os nosos favoritos en cartafoles segundo os nosos criterios. 
Gardar unha páxina como favorita non a descarga no noso computador, simplemente garda o enderezo para poder visitalo posteriormente.

En Ferramentas podemos configurar e ver opcións do noso navegador máis avanzadas das que poderiamos destacar a posibilidade de instalar engadidos no caso de Firefox, que permiten obter novas funcionalidades na aplicación.

O menú Axuda incorpora toda a información sobre o manexo da aplicación e é moi útil se queremos saber máis sobre o seu funcionamento.

É importante non confundir un buscador de páxinas web, como pode ser Google con buscar contidos dentro dunha páxina web. 
Esta última opción permite localizar termos escollendo a opción dentro do menú Editar ou premendo a combinación de teclas Ctrl + F.


En xeral as imaxes ocupan moito máis, en tráfico de datos, que o texto. Por ese motivo, se a nosa conexión a Internet é lenta ou temos limitacións á hora de descargar datos, podemos desactivar a carga automática das imaxes desde as preferencias do noso navegador.




exemplo: buscar imaxe



Se o que queremos é gardar algunha das imaxes dunha web para a nosa consulta posterior ou para un uso privado da mesma, podemos premer co botón dereito do rato sobre ela e escoller a opción que máis nos conveña:

Ver a imaxe: Abre unha nova lapela só co contido da imaxe.

Copiar a imaxe: Copia a imaxe para poder pegala logo nun documento, por exemplo.

Copiar a localización da imaxe: Copia a ligazón (URL) da imaxe para inserila noutro espazo.

Gardar imaxe como...: Permite gardar a imaxe localmente no cartafol escollido.

Enviar a imaxe por correo...: Abre o noso cliente de correo para enviar esa imaxe por email.

Establecer como fondo de escritorio...: Coloca a imaxe como fondo do espazo de traballo.

Ver a información da imaxe: Amosa datos sobre tamaño, dimensións, formato, etc.

Inspeccionar elemento: Fai unha análise do código html que leva a imaxe.

O manexo de imaxes nas páxinas web visitadas debe xestionarse sempre dentro dos permisos proporcionados polas persoas posuidoras dos dereitos das mesmas e do uso que vaiamos facer.

En ocasións certas webs protexen as imaxes e non nos permiten premer co botón dereito para descargalas. Nesa situación unha alternativa é facer unha captura de pantalla do noso escritorio.


Dente o teclado, o mesmo resultado que pulsando o botón dereito do rato é posible pulsando as teclas
  


Tamén é posible pulsando a tecla: (Está á dereita de "Alt Gr")



Para gardar unha páxina web podemos seleccionar o texto que nos interese para posteriormente copialo e pegalo nun documento no noso procesador ou no caso de imaxes, premer co botón dereito e escoller a forma de gardala.

Pero non sempre é posible ese proceso, por exemplo con páxinas feitas con tecnoloxía Flash ou Java.

Se o que queremos é gardar a páxina web na súa totalidade, podemos escoller no menú Ficheiro -> Gardar páxina como... e seleccionar un cartafol onde se almacenará o ficheiro html que contén a páxina. Ese ficheiro podemos editalo cun procesador de textos pero dependendo do tipo de contido pode que este non sexa lexible ou útil.
Por exemplo, se gardamos unha páxina cun vídeo de Youtube, poderemos ver parte do código pero non gardaremos tamén o vídeo que conteña.

A outra opción consiste en utilizar os Marcadores, se non precisamos almacenar os datos no noso computador e simplemente queremos consultar a información de vez en cando.

Debemos resaltar que non todo o contido que está dispoñible en Internet é de dominio público, é dicir, a información normalmente está suxeita a dereitos de propiedade polo que deberemos ter coidado co uso da información que fagamos e sobre todo cando non temos a propiedade.
Vender unha imaxe de terceiras persoas como se fose nosa, pode ser delito.

Podemos clasificar os buscadores de páxinas web en base a multitude de factores.

Se buscamos por palabras chave, por conceptos ou por algúns termos particulares, os buscadores xenéricos son unha boa opción. Existen ademáis o que se coñece como metabuscadores, que ofrecen o resultado conxunto de varios buscadores ao mesmo tempo.

Se queremos buscar información dentro dun xornal, por exemplo, sempre é recomendable usar o seu propio buscador interno. Os buscadores das propias páxinas poden axudar á hora de localizar información contida nese sitio, restrinxindo así os resultados que puidera ofrecernos calquera outro buscador máis xeral.

Non debemos desbotar o uso do buscador do propio navegador que nos permite atopar información localizada dentro da propia páxina web que estamos visitando. Isto é moi útil cando buscamos algún detalle particular nun contido extenso. 
Por exemplo, podemos usar un buscador xeral para obter a bibliografía de certo escritor e logo o buscador do navegador para localizar algunha obra en particular.

O buscador dedícase a analizar os contidos das páxinas webs públicas que están colgadas na rede. De cada unha delas extrae a información máis relevante (palabras chave) e garda os resultados nas súa propia base de datos. Esa información obtense do propio texto da web, de como estea codificada a web en html e de datos adicionais que poidan obterse de documentos, imaxes ou outros ficheiros que poidan existir nesa páxina.

Unha vez obtida a información é contrastada con datos semellantes previos obtidos doutras páxinas web que puidesen tratar do mesmo e asígnaselle un valor á páxina, que depende da súa relevancia, da súa construción e de moitos outros factores.

Cando escribimos palabras na caixa de busca Google devólvenos unha orde das páxinas que foron catalogadas con eses mesmos conceptos seguindo criterios como os descritos anteriormente. É importante, polo tanto, que escollamos ben esas palabras e que as ordenemos por prioridades.

Por este motivo, antes de lanzarnos a buscar algo é importante facer unha boa escolla das palabras que imos utilizar para evitar contidos que non nos interesen e tratar de optimizar así os resultados.

Hai que ter en conta que a faceta comercial da web ofrece, en ocasións, máis relevancia aos produtos ou servizos comerciais que a outros conceptos.

Por exemplo, se buscamos "coche" é probable que obteñamos máis resultados sobre vendas de coches e todos os produtos relacionados que información xeral sobre o mundo do automóbil.

Así pois, antes de iniciar unha busca sen criterios, debemos reflexionar sobre o tipo de contidos que queremos obter.
É importante ter en conta o tipo de información que queremos e adecuar a páxina de busca a este obxectivo. Se queremos información dunha nova podemos utilizar o buscador dun xornal ou se queremos información dun produto podemos usar a propia páxina do fabricante, por exemplo.

Se estamos interesados nun determinado tema e queremos obter páxinas sobre esta cuestión podemos preferiblemente recorrer a un directorio de webs.

Se o que queremos facer é unha busca máis xeral podemos usar entón un buscador xenérico e utilizar certas palabras chave.

Algo que deberiamos ter en conta é que esas palabras chave sigan unha orde natural xa que non é o mesmo buscar "telefonía comercial" que "comercial telefonía". No primeiro caso os resultados oriéntanse máis ás empresas e no segundo a traballos.

Debemos eliminar nas nosas buscas os artigos, determinantes ou preposicións salvo que sexan relevantes no texto.
Por exemplo, "intelixencia cousas" non ofrece os mesmos resultados que "a intelixencia das cousas" o cal pode ser relevante en determinados contextos como a busca de títulos de obras artísticas.

Imos destacar algunhas características importantes:

• Se a palabra comeza cunha letra maiúscula buscarase a palabra exactamente como está escrita, de non ser así búscase indistintamente en maiúscula ou minúscula.

• Se o texto que queremos buscar está entre comiñas ("texto a buscar"), amósanse páxinas que conteñan exactamente esa cadea.

• Se unha das palabras da busca leva un trazo diante (-palabra), os resultados son webs que inclúan as outras palabras pero non estas que comezan cun trazo.

• Se queremos buscar dentro dunha web en concreto podemos finalizar a cadea de busca con site:www.paxinasweb.com restrinxindo así a busca a ese dominio dado.

Tamén temos a posibilidade de facer búsquedas avanzadas.

Tamén podemos facer operacións aritméticas básicas como se se tratase dunha calculadora

Se, por exemplo, escribimos 76+79 ou 123*456 o buscador amosaranos o resultado desa operación, ademáis dalgunha páxina que teña relevancia con esa operación.


Vínculos

Na actualidade é habitual ver páxinas moi dinámicas, que cambian o seu contido segundo a nosa interacción con elas e que inclúen audio e vídeo, por exemplo. Aínda así unha web non deixa de ser un documento en formato html que liga a outros documentos ou ficheiros.
De feito, ese concepto de hipertexto é o máis salientable da navegación web, é dicir, a posibilidade de ir saltando dos contidos dunha páxina a outra.

O máis importante que debemos coñecer da nosa navegación é como se comporta o rato ante determinados elementos da páxina. De modo xeral o punteiro do rato pode ter forma de man ou de frecha.

No segundo caso o funcionamento do rato no noso navegador é igual que con calquera outra aplicación, limitándose a poder seleccionar opcións en menús ou premer botóns. Porén, cando o punteiro do rato se transforma nunha man, quere dicir que se prememos co botón esquerdo o navegador levaranos a unha nova páxina web normalmente sinalada pola imaxe ou texto sobre o que premamos.

O punteiro tamén pode ter forma de cursor cando se sitúa sobre unha caixa, na web, na que debamos introducir texto ou sobre o propio texto da web, permitíndonos marcar e copiar o seu contido.

Debemos ter moito coidado á hora de premer sobre imaxes de falsos botóns ou outros compoñentes que amosan o punteiro en forma de man, xa que poden iniciar programas ou levarnos a webs non desexadas que comprometan a seguridade do noso computador.
Cómpre destacar que é unha boa práctica no deseño web dar accesibilidade á páxina facilitando a navegación a persoas con mobilidade reducida, pouca visión ou calquera outra discapacidade. Existen páxinas que poden navegarse co teclado ou con dispositivos especiais para estes colectivos, como os lectores de webs para persoas con dificultades de visión.

Para ver exemplos de webs accesibles pulsar a seguinte ligazón


Marcadores

Existe a posibilidade de gardar os contidos dunha web no noso disco gardando a páxina. Pero este procedemento non é o óptimo se as páxinas cambian o seu contido dinamicamente, como por exemplo as de predición meteorolóxica.

Para este cometido creáronse os Marcadores ou os Favoritos. Os marcadores son un índice de ligazóns creado por nós e que almacena as ligazóns a aquelas páxinas que máis nos interesan.

O historial do navegador garda os enderezos de todas as páxinas que visitamos de xeito automático.
Cos marcadores podemos facer nós mesmos unha selección e sinalar aqueles enderezos máis importantes para poder recuperalos rapidamente no futuro. Funciona como unha axenda de enderezos web.

Ademáis o navegador incorpora unha barra de marcadores que é un espazo onde poder acceder directamente a webs de uso frecuente. Esta barra sitúase entre a barra de navegación e os separadores, proporcionando un xeito rápido de carga para as webs ás que máis accedemos.

Os marcadores permítennos engadir enderezos e categorizalos en cartafoles segundo os nosos propios criterios. Así constrúese o noso propio directorio a modo de axenda para poder localizar no futuro aqueles enderezos de interese que visitamos con anterioridade. Organizar os marcadores é o xeito de mover e estruturar as nosas páxinas segundo os cartafoles que nós queiramos. Por exemplo, podemos establecer un cartafol de marcadores de novas de xornais, de páxinas de ofertas de emprego, dos grupos musicais favoritos, etc.

Firefox tiña os Marcadores dinámicos. Certas páxinas web que cambian a miúdo de contido como blogues, foros de novas, xornais etc. incorporan un xeito distinto de ver a información. É o que se coñece como RSS ou sindicación de contidos. Este formato facilita a lectura da información unificándoa e ordenándoa. 

cómo utilizar RSS    Agregadores RSS                         Feedly         

Por exemplo:  DOGA             Museos de Galicia                    

Os marcadores dinámicos axilizaban a subscrición a estas páxinas, sinalando os novos contidos que aparecían nas webs.


Impresión

Á hora de imprimir os contidos dunha páxina debemos valorar a información que contén. Debemos ter en conta que vídeos, sons, animacións ou espazos de interactividade non se amosarán correctamente na impresión.

De feito, debemos ter en conta que só o texto e as imaxes serán amosados correctamente durante a impresión. En calquera caso, poder previsualizar o resultado final é moi importante para poder axustar o resultado aos nosos intereses. As columnas laterais, as cabeceiras ou os pés de páxina poden descolocar ou modificar a información que nos interesa.
Desde o menú ficheiro escolleremos a opción Imprimir, onde podemos sinalar se queremos ou non incluír as imaxes ou cores de fondo que poidan existir.

Debemos ter en conta que, en ocasións, pode ser aconsellable imprimir as páxinas de forma horizontal en lugar da vertical usual. Taméń podemos valorar a opción de imprimir en branco e negro en lugar de cor, se a web dispón de moitas imaxes ou caixas de cor.

En ocasións resulta máis eficiente copiar o texto ou imaxes que nos interesa noutro documento, en lugar de imprimir a propia páxina que estamos visitando.

Debemos ver sempre se a páxina sinala algún tipo de optimización de impresión, como poden ser os artigos de xornais, xa que iso nos prepararía o resultado de forma optimizada.

Para ver web optimizadas para impresión pulsar na seguinte ligazón


Caché

Para optimizar a navegación e mellorar os tempos de carga das web existe o concepto de caché web. Este mecanismo consiste en gardar certos contidos das páxinas para que, nun acceso posterior, non haxa que descargar de novo toda a información xa que parte dela atópase xa no noso computador.

Por exemplo, se accedemos con frecuencia a un xornal é habitual que cambie a información central coas noticias, porén a cabeceira da páxina co nome do xornal ou algúns apartados frecuentes como a sección de contacto non varía con tanta frecuencia.
Deste xeito o navegador garda certos contidos da páxina e así só precisa obter os cambios novos aumentando polo tanto a velocidade de carga das webs.

A configuración deste almacenamento interno depende do noso navegador e tamén da propia páxina web e pode resultar un arma de dobre fío xa que pode que nalgunhas situacións non esteamos vendo a última versión da páxina web senón a que tiñamos nós almacenada no noso computador

Se queremos forzar a eliminar deste almacenamento temporal para que o navegador teña que descargar todo o contido da web de novo, podemos acudir ás preferencias e na sección Opcións avanzadas -> Rede atopamos o apartado Contido web en caché e o botón Limpar agora.
tamén podemos axustar que tamaño de disco imos destinar a este almacenamento temporal.

Cookies

As cookies son pequenos ficheiros con información que xeran os sitios web que visitamos e que se gardan no noso computador. A súa utilidade é a de almacenar información relevante sobre a nosa navegación que poida ser útil en futuras visitas. Por exemplo, unha web pode gardar información sobre a lingua na que usamos unha páxina para que nas seguintes visitas se amose directamente nese idioma.
A información que se garda nas cookies é información que se obtén da nosa navegación e non de "inspeccionar" o noso equipo, polo que non deberiamos desconfiar. Aínda así, podemos desactivar o seu almacenamento de forma específica para certas páxinas ou incluso de forma xenérica.

O uso de cookies tamén pode producir pequenos erros de navegación xa que por exemplo unha plataforma de formación pode gardar información da nosa sesión de traballo de forma incorrecta, impedindo que poidamos acceder de novo tras pechar o navegador. Neste tipo de situacións ou cando atopamos certos erros específicos con cookies que a propia páxina amose, podemos eliminar as mesmas para que a nosa visita se considere como "nova".

Para eliminar as cookies acudimos á sección Privacidade das Preferencias e prememos en eliminar as cookies de xeito individual, onde podemos escoller as páxinas das que queremos borrar esa información.

Tamén podemos facer unha escolla selectiva sinalando se aceptamos ou non cookies e durante canto tempo xa que esta é unha das informacións almacenadas no seu interior. As cookies teñen unha caducidade para "obrigar" á web a reescribila de novo se é necesario.


Niveis de seguridade

Na sección Privacidade e Seguranza das Preferencias, Firefox permite bloquearas páxinas que traten de instalar contidos non desexados. Tamén contén un filtro propio de seguridade que alerta das webs perigosas ou que suplantan outras.

Unha cuestión moi sensible que afecta ao acceso a páxinas con usuario e contrasinal é o almacenamento destas credenciais. O navegador pode gardar internamente eses datos para que, nunha visita posterior, non teñamos que introducilos de novo. Se facemos uso deste tipo de funcionalidades debemos ter en conta se somos as únicas persoas usuarias do computador ou se alguén máis pode acceder, xa que comprometeríamos a seguridade.

De ser necesario, Firefox, permite establecer un contrasinal mestre que bloquee as credenciais de cada web de xeito que só cando introducimos ese contrasinal mestre, se autocompleta o nome de usuario e contrasinal específico da web.

Podemos consultar algúns navegadores seguros e información relacionada coa seguridade para menores no enderezo is4k


extensións




Comentarios

Publicacións populares deste blog

Buscadores e procura de información

Formación Rede CeMIT

erro 0x80100013 DNIe